تلخی در آب مرکبات از سال 1932 بعنوان مشکلی در صنایع تبدیلی مرکبات مطرح بوده است. تلخی آب مرکبات به ویژه آب لیمو شیرین توسط یکی از دو ترکیب نارنجین و لیمونین یا هر دو ایجاد می گردد. روشهای آنزیمی و جذب سطحی از روشهای مطرح در تلخی زدایی می باشند. روشهای آنزیمی گران و پر هزینه بوده و نمی توانند هر دو ترکیب عامل تلخی را بطور همزمان حذف نمایند. لذا روشهای جذب سطحی بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. در این روش از رزین پلی استایرن دی وینیل بنزن به عنوان جاذب به روش بستر رزین ثابت استفاده گردید و آب لیمو شیرین با 2 ساعت جریان معین از آن عبور داده شد. در نهایت آب میوه تلخی زدایی شده از نظر ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی در مقایسه با نمونه شاهد مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج حاصل حاکی از آن است که رزین مذکور بجز اینکه ترکیبات عامل تلخی آب لیمو شیرین را جذب می نماید، هیچگونه اثر منفی بر سایر ترکیبات آب میوه از جمله ویتامین C و قندها ندارد و سرعت جریان 15 برابر حجم بستر در ساعت به عنوان دبی مناسب تشخیص داده شد. از آنجا که پس از فرآیند تلخی زدایی، به منظور حفظ حالت اولیه آب لیمو شیرین لازم است مقداری از پالپ میوه که قبل از تلخی زدایی از آب لیمو شیرین جدا می شود به آن اضافه گردد، نمونه هایی با مقادیر مختلف پالپ تهیه گردید و همراه نمونه شاهد (آب میوه تلخ) مورد ارزیابی چشایی قرار گرفت. نتایج حاصل از آنالیز واریانس ارزیابی چشایی مشخص نمود که از بین نمونه ها، نمونه آب میوه تلخی زدایی شده ای که 2% پالپ به آن افزاده شده بود، مطلوب ترین آب لیمو شیرین می باشد.

کلمات کلیدی