مصرف انرژی کمتر، انجام عملیات جداسازی در شرایط آسان، دست یابی ساده به فازهای جداشده، مسائل زیست محیطی کمتر و دیگر مزایا باعث شده است که استفاده از غشاها در فرآیندهای جداسازی روز به روز بیشتر مورد توجه واقع شود. پیشرفت ها در زمینه ی غشاها و فرآیندهای جداسازی غشائی ادامه داشته و از ایده های جدید در این زمینه، ساخت و تعیین مشخصات استاتیکی و دینامیکی غشاهای نانوکامپوزیت می باشد، غشاهای نانوکامپوزیت به دلیل خواص منحصر به فرد ساختار آنها نتایج مطلوب تری در مقایسه با سایر غشاها نشان داده اند. غشاهای نانوکامپوزیت در یک تقسیم بندی کلی به دو دسته ی غشاهای نانوکامپوزیت بر پایه ی آلی و غشاهای نانوکامپوزیت بر پایه ی معدنی تقسیم می شوند ، غشاهای نانوکامپوزیت آلی همان غشاء پلیمری می باشد که به آن موادی در مقیاس نانو به منظور بهبود میزان تراوایی و پایداری حرارتی اضافه می شود. این غشاها قابلیت صنعتی شدن بالایی دارند. غشاهای نانوکامپوزیت معدنی در واقع در پی برطرف نمودن عیوب ساختاری و سطحی غشاهای معدنی به کار برده می شوند که از جمله ی آن ها می توان غشاهای الیاف دو لایه ی کربن-زئولیت و غشاء آلومینا-زئولیت را نام برد. مهم ترین ویزیگی غشاهای معدنی، پایداری حرارتی و مکانیکی بالا است. در این مقاله ابتدا مروری جامع بر انواع غشاهای نانوکامپوزیت و روش های ساخت آ ن ها در عملیات جداسازی گازها صورت گرفته و در ادامه، مسیر آینده و چشم انداز آن ها بررسی شده است.

کلمات کلیدی