چکیده ارتباط مهارت‌های حرکتی با سایر جنبه‌های شخصیت از قبیل خود پنداری، رفتار اجتماعی و...، لزوم پرداختن به مهارت‌ها و فعالیت‌های حرکتی را به‌عنوان یک ضرورت در روان‌شناسی مطرح می‌کند. مطالعه و تحقیق در حیطة مهارت‌های اجتماعی، برای افراد با نیازهای ویژه سودمند است. مسئولان با شناخت و آگاهی از این مهارت‌ها و تأثیرگذاری آن بر رفتار و فعالیت‌های تحصیلی و شغلی، به ضرورت اقدامات پشتیبانی کننده در این زمینه واقف می‌شوند و با ایجاد امکانات مناسب، زمینه را برای پیشرفت افراد مهیا می‌سازند. در این راستا، پژوهش حاضر به بررسی تأثیر حرکات ریتمیک یوگا بر تعاملات اجتماعی کودکان کم‌توان ذهنی پرداخته است. به این منظور 12 نفر دانش‌آموز کم‌توان ذهنی، 6 نفر در گروه کنترل و 6 نفر در گروه آزمایش، به‌روش نمونه‌گیری هدفمند، به‌عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. این گروه در ردة سنی 7 تا 10 سال و با بهرة هوشی 75 تا 85 مورد بررسی قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامة رشد اجتماعی وایلند استفاده شده است. در این مطالعه، بهبودی معنی‌دار از نظر آماری در تمامی‌آبعاد 8 گانة مربوط به سنجش سلامت مهارت‌های اجتماعی موجود در پرسشنامة وایلند ملاحظه گردید.

کلمات کلیدی