برخی شاعران معاصر در برهه ای از زمان به دلیل اوضاع نابسامان سیاسی و اجتماعی و شکست‌های پیاپی فردی و اجتماعی و در فضایی آکنده از اندیشه های فلسفی غرب، به عقیده غیاب خدا ـ که یکی از اندیشه های بنیادین فلسفه غرب است ـ اعتقاد پیدا می کنند؛ امّا به دلیل گرایش ذاتی انسان به مفهومی به نام خدا و نیز تحت تأثیر اندیشه های فلسفی غرب به خدایی دیگرگونه روی می‌آورند. همین مسأله سبب به وجود آمدن شکل متفاوتی از خداباوری در شعر این شاعران شده است. نگارندگان در این گفتار ضمن اشاره به پیشینه عقیده غیاب خدا و باز آفرینی آن در سنّت دینی و فلسفة غرب، به بررسی چگونگی ظهور، دوام یا افول، شباهت ها و تفاوت های آن در شعر سه شاعر برجسته معاصر، یعنی اخوان، فروغ و شاملو می‌پردازند.

کلمات کلیدی