به منظور بررسی اثرات محدودیت رطوبتی برعملکرد و توزیع ماده خشک بین اندام های هوایی و ریشه ژنوتیپهای تریتیکاله این آزمایش در سال 1388 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد . تیمارهای ،(Triticosecale×Wittmack) آزمایشی شامل میزان رطوبت ق ابل دسترس خاک در دو سطح شاهد و تنش (به ترتیب آبیاری پس از تخلیه 50 و 75 درصد رطوبت قابل استفاده در بودند که به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی (Junillo- و 92 ET-79-17 ،ET-82-15 ،ET-82- منطقه ریشه) و چهار ژنوتیپ تریتیکاله ( 8 عملکرد دانه به مقدار 32 درصد شد، اما اثر ژنوتیپ (P<0/ با چهار تکرار اجرا شد . نتایج نشان داد که تیمار محدودیت رطوبتی سبب کاهش معنی دار ( 0 و اثر متقابل تیمارها تاثیر معنی داری در عملکرد نداشتند .وزن خشک کل اندامهای هوایی، وزن خشک ساقه و برگ و نیز سنبله با اعمال تیمار عمق نفوذ ریشه گردید، بطوریک ه تیمار محدودیت (P<0/ محدودیت رطوبتی کا هش یافتند . اعمال تیمار محدودیت رطوبتی سبب کاهش معنی دار ( 01 رطوبتی سبب حدود 16 درصد کاهش در عمق نفوذ ریشه شد . همچنین ژنوتیپ و برهمکنش محدودیت رطوبتیو ژنوتیپ تاثیر معنی داری (بترتیب اما اثر (P<0/ بر عمق ن فوذ ریشه داشتند . وزن خشک ریشه تحت تاثیر تیمارهای محدودیت رطوبتی و ژنوتیپ قرارگرفت ( 01 (P<0/ و 01 P<0/05 متقابل ژنوتیپ و محدودیت رطوبتیبر این صفت معنی دار نبود . اعمال تیمار محدودیت رطوبتی سبب حدود 46 درصد کاهش در وزن خشک ریشه گردید . سطح کل ریشه نیز تحت تاثیر تیم ارهای آزمایشی و اثر متقابل آنها قرار گرفت . نسبت وزن خشک ریشه به وزن خشک اندام های هوایی تحت تاثیر اما تیمار محدودیت رطوبتی بر این صفات اثر معنیدار آماری نداشت. در نهایت ،(P<0/ ژنوتیپ و اثر متقابل ژنوتیپ و محدودیت رطوبتی قرار گرفت ( 01 ضمن اینکه از خصوصیات رشدی بهتری در شرایط محدودیت رطوبتی برخوردار بود، شاخص حساسیت به تنش ET-82- نتایج نشان داد که ژنو تیپ 8 کمتری نیز داشت که نشاندهنده حساسیت کمتر و احتمالاً پایداری بیشترعملکرد این رقم در شرایط محدودیت رطوبتی میباشد. (DSI)

کلمات کلیدی