ازدیرباز، موقعیت استراتژیک قفقاز این منطقه را واجد ساختارهای اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و زبانی منحصر به فردی کرده است که تغییرات سیاسی، تحول و تطول این ساختارها را درپی داشت. دوره قاجار و موقع عقد قرارداد ترکمانچای یکی از مراحلی است که طی آن ساختارهای مزبور تغییر کرد. بر اساس این قرارداد بخش های وسیعی از ایران ازجمله قفقاز به روسیه تزاری الحاق شد. سیاست شوروی برای تحت سلطه درآوردن فرهنگ ها و کشورهای اطراف و جایگزینی فرهنگ و سنن خاص خود با سنن قدیم این مناطق سبب شد تا سنن پیشین به تدریج کمرنگ و گاه فراموش گردد. اما پس از فروپاشی شوروی، جمهوری های تازه استقلال یافته به دلیل نبود فرهنگ غنی به منظور جایگزینی با میراث دوران شوروی( در عرصه های گوناگون) و حفظ استقلال فرهنگی از جمله ساختارهای زبانی، با مشکل روبرو شدند. دو یا چند زبانی یکی از مهمترین پدیده های بود که این جمهوری ها با آن روبرو شدند. به رغم سعی دولت مردان آنها در حذف بعضی از ساختارهای زبانی، ریشه دواندن این زبان ها از جمله زبان روسی در میان مردم این پدیده را تشدید نمود. بر این اساس در این نوشتار سعی شده تا با بررسی این تحولات این مشکلات طرح و بسط گردد.

کلمات کلیدی