عدم وجود ابزاری مناسب برای ارزیابی عملکرد سازمانها، یکی از دلایل به نتیجه نرسیدن تلاش مدیرانی است که علاقمند به ارتقای سطح عملکرد سازمانشان هستند. مجموعه شرایط نوین اقتصادی، تغییرات حاصله در الگوهای جدید مدیریتی و اداره سازمانها، پیدایش برداشتهای جدید از مفهوم کنترل مدیریت و تئوری نمایندگی و همچنین ناکارآمدی روشهای سنتی ارزیابی، ضرورت تغییر و تحول در معیارهای سنجش عملکرد را پدید آورده است. در این راستا، معیارها و روشهای گوناگونی ارائه گردیده که یکی از این معیارها، نسبت Q توبین است . لذا در پژوهش حاضر،پس از ارائه این شاخص،به عنوان معیار نوین ارزیابی عملکرد،بررسی شد که آیااین نسبت،به عنوان یک معیارارزیابی عملکرد،درمقایسه بامعیارهایی هم چون نسبت P/Eو نسبتP/B ، تصویربهتری ازعملکردآتی شرکتهای پذیرفته شده دربورس اوراق بهادارتهران رانشان می دهد؟ درراستای پاسخ به مساله فوق، یک دوره پنج ساله (1381الی1385) در نظر گرفته شد. جامعه آماری، کلیه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بود که در نهایت با اعمال چند محدودیت، 141 شرکت واجد شرایط در این مطالعه انتخاب شدند. در این پژوهش، روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی، آنالیز واریانس مورد استفاده قرارگرفت .نتایج به دست آمده نشان می دهد که در فرآیند پیش بینی بازده حقوق صاحبان سهام، قدرت پیش بینی کنندگی نسبت Q توبین در مقایسه با سایر نسبتهای ارزشیابی از جمله P/E وP/B بیشتر است.

کلمات کلیدی