مقطع تاریخی 1648 تا اوایل دهه 1970 را باید دوران حاکمیت ویژه دولتها به تعبیر ژان بدنی آن در حوزه های داخلی/خارجی دانست.یکی از حوزه های حاکمیت مطمح نظر،قلمرو دیپلماسی یا ابزارها،شیوه ها،هنروتاکتیک تحقق اهداف سیاست خارجی است که در طول مدت فوق الذکر،ملک طلق دولتها وحکومتها محسوب می گردید.اما با توجه به تحولاتی که از دهه 1970 به بعد آغاز و باوقایع دهه 1990(من جمله افزایش بازیگران غیر دولتی،انقلاب اطلاعات وارتباطات وجهانی شدن )تسریع گردیده وباعث تضعیف نسبی حاکمیت ملی شد،پسوندهای دیگری به جز پسوند معروف -ملی-به واژه دیپلماسی افزوده گردید که -دیپلماسی شهری-یاCity Diplomacyیکی از آن جمله می باشد.همانگونه که از عنوان مذکور مستفاد می گردد،نقش شهر های عمده کشورهایی که سهم خاصی در تحولات وامور منطقه ای،بین المللی وجهانی دارند،در این نوع دیپلماسی برجسته و مدنظر می باشد.استان خراسان رضوی وبالاخص شهر مشهد به علت ویژگی های منحصر به فرد جغرافیایی/مذهبی/اقتصادی/فرهنگی/علمی/وارتباطی خود حایز اهمیت بالایی در تحرک وفعالیت های دیپلماتیک ایران در منطقه آسیای مرکزی وشرق کشور می باشد.توجه به این عوامل وزوایا است که نگاه متفاوت ودیگر گونه ای را به نقش خراسان ومشهد از سوی سیاستگذاران وتصمیم گیران مرکزی ومحلی می طلبد.

کلمات کلیدی