همزمان با افزایش امید به زندگی و گسترش تامین اجتماعی بر تعداد سالمندان بازنشسته در شهرها افزوده می شود. نرخ افزایش این قشر اجتماعی در جوامعی صنعتی بسیار شتابان است و در کشورهای در حال توسعه نیز البته با شتاب کمتر این رشد وجود دارد. افزایش جمعیت سالمندان به همراه خود مشکلاتی ویژه این قشر می آورد. از جمله هزینه های بالا برای نگهداری از کارافتادگان و نیز افسردگی های گسترده در میان سالمندان تنها که به شدت از کیفیت زندگی آنان می کاهد. در شهرهای بزرگ یکی از ویژگی های بارز این قشر، تنهایی است. همچنین این افراد اوقات فراغت بسیار گسترده ای دارند تا جایی که برای پر کردن آن با مشکل مواجه میشوند. در عین حال باید توجه که بسیاری از این سالمندان از کار افتاده نیستند و هنوز می توانند فعالیتهای بسیاری انجام دهند که از یک سو برای خود آنان بسیار مفید است و از افسردگی و از کارافتادگی زودرس جلوگیری می کند و از سوی دیگر می تواند منافع بسیاری نصیب جامعه سازد. یکی از استراتژی های پیشنهادی در این زمینه فراهم نمودن زمینه فعالیتهای داوطلبانه سالمندان، برای تقویت سرمایه اجتماعی در محله است. این استراتژی می تواند مرحله ای از مسیر توسعه اجتماعی (communal) است. اوقات فراغت طولانی سالمندان و نیز تمایل آنان برای انجام فعالیتهای داوطلبانه می تواند زمینه ای مناسب برای تحکیم پیوندهای محله ای باشد.

کلمات کلیدی