هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین تفکر انتقادی و عزت نفس با سلامت روان در دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی مشهد صورت گرفت. روش: روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. بدین منظور 150 نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد که در سال تحصیلی 88-89 در دانشگاه فردوسی مشهد مشغول به تحصیل بودند، به روش تصادفی طبقه ای بر اساس جنسیت، انتخاب و با استفاده از پرسشنامه های تفکر انتقادی کالیفرنیا فرم ب(1994)، عزت نفس روزنبرگ(1965) و سلامت عمومی گلدبرگ(1979) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های حاصل با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و رگرسیون چندگانه(به روش همزمان و گام به گام) تحلیل و تفسیر شدند. یافته ها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون حاکی از آن بود که همبستگی مثبت و معناداری بین تفکر انتقادی و سلامت روان(001/0>p،63/0-r= ) و همچنین عزت نفس با سلامت روان(001/0>p،58/0-r=) وجود دارد و بطور کلی 52% واریانس سلامت روان کل دانشجویان از طریق عزت نفس و تفکرانتقادی قابل پیش بینی می باشد. دیگر نتیجه این تحقیق نیز نشان داد که برای سلامت روان دختران عزت نفس و برای سلامت روان پسران تفکر انتقادی پیش بینی کنند گی بهتری است(001/0>p) . نتیجه گیری: بطور کلی می توان گفت که هر چه سطح تفکر انتقادی و عزت نفس در دانشجویان بالاتر باشد سطح سلامت روان آنها نیز بالاتر خواهد بود.

کلمات کلیدی