دانش نظری موجود در تأمین نیازهای واقعی انسان کافی نیست. این وضعیت تا حدودی ناشی از انجام تحقیقات به شیوه های سنتی است. اخیراً شاهد بکارگیری روشی پژوهشی می باشیم که بدنبال رفع این مشکل است و تحت عنوان اقدام پژوهشی شناخته می شود که این مقاله سعی در معرفی آن دارد. مشکل اقدام پژوهی آن است که نمی تواند بطور کامل برنامه ریزی و یا در مسیری خاص هدایت شود. محقق مجبور است در مورد هرچه که در فضای تحقیق اتفاق می افتد، آماده باشد و مجبور است به هر جائی که تحقیق او را می کشاند برود، یا اینکه تحقیق را متوقف سازد. تئوری مفهوم سازی بنیادی بعنوان راه حل این مشکل مطرح می شود.

کلمات کلیدی