این آزمایش به منظور بررسی اثر تراکم گله بر عملکرد و برخی از شاخص های فیزیولوژیکی جوجه‌های گوشتی طراحی و اجرا شد. در این تحقیق، 580 قطعه جوجه خروس گوشتی یک‌روزه از سویه آربور اکرز مورد استفاده قرار گرفت. آزمایش از سن 7 تا 42 روزگی با چهار تراکم 10، 13، 16 و 19 قطعه پرنده در هر مترمربع در 5 تکرار و در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. همه تیمارها جیره‌غذایی کاملاً یکسان دریافت کردند. شاخص های مورد اندازه‌گیری در این آزمایش شامل وزن زنده بدن، افزایش وزن روزانه، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک، درصد اجزای لاشه نسبت به وزن زنده، درصد خاکستر استخوان و برخی شاخص های خونی و هزینه تولید هر کیلوگرم وزن زنده در هر متر مربع بود. نتایج این آزمایش نشان داد که افزایش تراکم گله باعث 3 تا 5 درصد کاهش در مصرف خوراک، به ویژه در اواخر دوره پرورش می شود (05/0 > P). افزایش تراکم گله تأثیر منفی بر افزایش وزن بدن در هفته پایانی و میانگین وزن بدن در سن 42 روزگی داشت؛ اما وزن زنده تولیدی در هر متر مربع از مساحت پن افزایش یافت. افزایش یا کاهش تراکم گله تأثیر معنی‌داری بر ضریب تبدیل خوراک، درصد وزنی اجزای لاشه و غلظت کلسترول، کورتیزول و 4T سرم خون در بین تیمارهای مختلف نداشت. افزایش تراکم گله باعث کاهش معنی‌دار غلظت 3T سرم خون شد. با افزایش تراکم گله، وزن بدن جوجه ها کاهش یافت اما مقدار تولید در واحد سطح افزایش یافت. با توجه به میزان تولید وزن زنده در هر متر مربع، کمترین هزینه برای تولید هر کیلوگرم وزن زنده به ترتیب مربوط به تراکم های 19، 16، 13 و 10 قطعه پرنده در هر متر مربع بود. بنابراین با توجه به نتایج این آزمایش، تراکم 19 پرنده در هر متر مربع باعث افزایش بهره وری از فضای سالن می شود.

کلمات کلیدی