به منظور بررسی توانایی اسید تانیک در محافظت از تخمیر شکمبه‌ای دانه جو، پس از تعیین ترکیبات شیمیایی آن طبق روش‌های AOAC، نمونه‌های جو با استفاده از اسید تانیک فرآوری گردید. نه تیمار شامل دانه جو فرآوری نشده (کنترل) و فرآوری شده با 5 درصد اسید تانیک در چهار نسبت (25/0، 5/0، 1 و 2) آب و دو زمان (24 و 48 ساعت) بود. پس از فرآوری، دانه‌های جو در دمای 65 درجه سانتی‌گراد به مدت 48 ساعت خشک و سپس در اندازه 1 میلی متر آسیاب شدند. پتانسیل تخمیر پذیری دانه‌های جو با استفاده از تکنیک تولید گاز ارزیابی شد. 200 میلی گرم از نمونه‌های تهیه شده، با مایع شکمبه که از سه راس گوسفند بلوچی فیستوله شده تهیه شده بود در داخل ویال‌های شیشه‌ای 120 میلی لیتری کشت داده شد و تولید گاز توسط دستگاه فشارسنج در زمان‌های 2، 4، 6، 8، 12، 24، 36، 48 ، 72 و 96 ساعت ثبت گردید. نتایج ارزیابی روش‌های مختلف فرآوری دانه جو نشان داد که فرآوری با اسید تانیک اثر معنی‌داری بر میزان بخش b (حجم گاز تولیدی) و c (ثابت نرخ تولید گاز ) دانه جو داشت. بطوریکه ثابت نرخ تولید گاز دانه جو در تمامی روش‌های فرآوری نسبت به فرآوری نشده کمتر بود. دانه جو فرآوری شده با 5 درصد اسید تانیک همراه با دو برابر آب به مدت 48 ساعت کمترین ثایت نرخ تولید گاز و بیشترین حجم تجمعی گاز را داشت که نسبت به گروه کنترل و سایر روش‌های فرآوری اختلاف معنی‌دار بود (05/0P<).

کلمات کلیدی