استفاده از کودهای بیولوژیک و گیاهان پوششی در کشاورزی پایدار از جایگاه ویژه ای برخوردار می باشد. در این راستا آزمایشی در سال زراعی 89-1388 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی عبارت بودند از: استفاده از گیاهان پوششی به عنوان فاکتور اصلی (کشت توام گیاهان پوششی شبدر ایرانی و خلر و عدم استفاده از گیاه پوششی) و کاربرد کودهای بیولوژیک به عنوان فاکتور فرعی [نیتروکسین (حاوی باکتری‌های Azotobacter sp. و Azospirillum sp.)، بیوفسفر (حاوی باکتری‌های Bacillus sp. و Pseudomonas sp.)، نیتروکسین+بیوفسفر و تیمار شاهد]. نتایج آزمایش نشان‌دهنده افزایش معنی‌دار اغلب صفات از جمله عملکرد دانه و شاخص برداشت در اثر عدم کاربرد گیاه پوششی بود. همچنین عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و شاخص برداشت در تیمار شاهد بیشتر از تیمارهای کود بیولوژیک بود. در بین کودهای بیولوژیک، بیوفسفر در مورد اکثر صفات مورد مطالعه دارای برتری بود. بیشترین مقدار وزن هزار دانه در گیاهان تحت تیمار نیتروکسین به‌علاوه بیوفسفر به دست آمد. تحلیل اثرات متقابل نشان داد که عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه در شرایط استفاده از کود بیولوژیک و عدم کاربرد گیاه پوششی نتایج بهتری به‌دنبال دارد.

کلمات کلیدی