پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت موجود روشهای تدریس علوم تجربی دورة ابتدایی کشور به منظور شناسایی مشکلات و چالشهای فراروی آن و ارائه راهکارها و پیشنهاداتی در جهت کاربرد روشهای نوین آموزشی و ارتقای وضعیت موجود انجام گرفته است. روش مطالعه سنتزپژوهی با تاکید بر تحلیل یافته های تحقیقات مرتبط پیشین انجام گرفته است. یافته های کلی حاکی از آن است که بیشترین روشهای مورد استفاده معلمان علوم روشهای سنتی، سخنرانی وپرسش وپاسخ است.که معلم وکتاب در نقش محورهای اصلی تلقی می شوند ونقش دانش آموز که اساسی ترین محور فرایند آموزشی است چندان مورد عنایت قرار نمی گیرد. مهمترین نارسائیها و نقاط ضعف روشهای تدریس علوم تجربی دورةابتدایی، تاکید آن بر معلم محوری،عدم تو جه به فعالیتهای عملی، آزمایش ونیز آموزش بر پایه رویکردهای فرایندی ، همچنین نبودن تناسب لازم بین محتوا و روش، بی‌توجهی به پرورش تفکر خلاق، کیفیت پائین روشهای تدریس و آموزشهای ضمن خدمت معلمان، عدم آگاهی معلمان از روشهای نوین تدریس وناتوانی آنها در بهره گیری از امکانات و زمان تعیین شده ، عدم ارتباط محتواهای درسی با زندگی واقعی دانش آموزان می باشد. در مقابل، گذر از روشهای معلم محور به یادگیرنده محور، تنوع دادن به روشهای تدریس با توجه به شرایط ، هماهنگی میان رشته تحصیلی و مواد مورد تدریس ، تجهیز مدارس به رایانه و ابزارهای چند رسانه ای ونیز فناوریهای اطلاعات وارتباطات ،استفاده از روشهای فعال تدریس و ... برای اصلاح شیوه های تدریس پیشنهاد می شود.

کلمات کلیدی