هر جامعه ای برای نظام آموزش عالی و مراکز علمی دانشگاهی حساب ویژه ای باز می کند تا از این رهگذر از طریق تربیت و آموزش متخصصین علمی و فنی آینده، نیازهای تخصصی خود را تأمین نماید. اگر بگوییم هر جامعه ای حیات و عدم حیات خود را وابسته به پویایی نظام آموزشی بطور کلی و آموزش عالی بصورت جزئی می داند، سخنی به گزاف نگفته ایم. برای اینکه مراکز آموزش عالی و دانشگاه ها بتوانند نقش محوله را به نحو مطلوبی به انجام برسانند و مطابق با نیازهای روز جامعه خود به پیش بروند باید مجهز به فناوری های نوین ارتباطی گردند و روشهای جدید آموزشی را بکار گیرند. هدف از مطالعه حاضر، ارائه الگویی مناسب در فرایند تولید محتوای الکترونیکی در برنامه درسی دانشگاه است. محتوای یادگیری مجازی مؤثر و کارآمد باید بر مبنای نظریه های مطمئن و متقن یادگیری تولید شود. رسانه ای که از طریق آن آموزش ارائه می شود عامل تعیین کننده کیفیت یادگیری نیست، بلکه طراحی دوره است که اثربخشی یادگیری را تعیین می کند. در این پژوهش از روش توصیفی استفاده شده است و اطلاعات مورد نیاز برای تحقیق از طریق اسناد و مدارک کتابخانه ای با تأکید بر تحلیل مطالعات و پژوهش های انجام شده در این زمینه و از طریق مطالعه مقالات مرتبط داخلی و خارجی گردآوری شده است. در آموزش مجازی، فراگیران باید قادر باشند شیوه های یادگیری محتوا را خود انتخاب کرده، رسانه هایی که جهت آموزش محتوا مورد استفاده قرار می دهند را تعیین نموده و راهبردهای یادگیری را که خود برمی گزینند بکار برند. در این مقاله عامل مهمی را که برای طرحریزی یک محتوای برنامه درسی مجازی لازم است، مورد بحث قرار خواهیم داد، فراگیران باید برای استفاده از محتواهای موجود در برنامه مورد نظر تا حد ممکن زبان انگلیسی خود را تقویت کنند تا در صورتیکه محتوای برنامه درسی دانشگاه به صورت مجازی طرحریزی شود برای بهره مندی از آن مشکلی نداشته باشند.

کلمات کلیدی