چکیده: اسپینوزا در کتاب فلسفی خویش به نام «اخلاق» به طور مفصل به بحث راجع به خدا پرداخته است. از نظر او خداوند جوهر منحصر به فردی است که دارای صفات نامتناهی و قائم به ذات خویش و بی علّت است؛ وی معتقد است به جهت اینکه خداوند نا متناهی است چیزی در عالم نیست که خدا آن چیز نباشد و گرنه عدم تناهی او به چالش کشیده می شود. عقیده ی وی مورد قضاوت های متعددی قرار گرفته است. این مقاله در پی آن است که بعد از بیان کوتاه و روشن عقیده ی اسپینوزا و تبیین اقوال موجود در وحدت وجود، وی را از قول به «پانته ایسم» و نیز «وحدت موجود» مبری بداند و نوعی وحدت وجود که پختگی لازم را نیافته است به او نسبت دهد. این عدم پختگی محصول تک بعدی بودن نگرش عقلی اسپینوزا معرفی شده است.

کلمات کلیدی