مقدمه: علت بسیاری از بیماری‌های متابولیک افزایش پیش‌رونده در مقادیر انسولین ناشتا است که این موضوع عموماً با شرایط التهابی همراه است در چنین شرایطی مقادیر هورمون رزیستین و پروتئین فاز حاد نیز افزایش می‌یابد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 2 ماه تمرینات هوازی بر مقاومت به انسولین و التهاب سیستماتیک بود. روش بررسی: 30 نفر مرد میانسال سالم(سن= 77/4± 56/38 شاخص توده بدنی= 16/2±14/25) به عنوان آزمودنی‌ انتخاب و بر اساس درصد چربی‌شان به دو گروه همگن تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته و چهار جلسه در هفته با شدت 80-60 درصد ضربان قلب بیشینه تمرینات هوازی انجام دادند بود و گروه کنترل طی این 8 هفته بدون تمرین بودند. به منظور بررسی متغیر‌های بیوشیمیایی، 48 ساعت قبل از شروع برنامه تمرینی همچنین 48 ساعت پس از اتمام 8 هفته برنامه تمرینی خون گیری در شرایطی مشابه انجام شد. نتایج: مقادیر پلاسمایی انسولین(001/0p≤) و گلوکز(004/0p=) خون و به تبع آن شاخص مقاومت به انسولین(001/0p≤) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری داشت. مقادیر رزیستین و CRP پلاسما(001/0p≤) نیز در گروه تجربی به ترتیب افزایش و کاهش معنی‌داری نسبت به گروه کنترل داشتند(001/0p≤). نتیجه گیری: به طور کلی می توان چنین استنباط کرد که تمرینات منظم هوازی، به واسطه بهبود مقاومت به انسولین و همچنین مقادیر دو مارکرهای التهابی پلاسما یعنی رزیستین و CRP خطر بالقوه ابتلا به بیماری‌های قلبی و متابولیک را کاهش می‌دهد و می‌توان از آن به عنوان راهبردی موثر برای جلوگیری از بروز و گسترش این بیماری‌ها استفاده نمود. Introduction: The cause of many metabolic diseases is a progressive increase in fasting insulin levels that is generally associated with inflammatory status. In such conditions, circulating resistin hormonal levels and CRP levels also increase. The aim of the present study was to determine the effect of 2 months aerobic training on insulin resistance and inflammatory markers. Methods: In the study, 30 middle aged healthy men volunteered (Age=38.56±4.77, BMI=25.14±2.16) to participate and based on their body fat percentage were assigned in two equal groups. Experimental group was asked to perform 2 months of aerobic exercise, 4 sessions a week with 60-80% maximum heart rate, while the control group was sedentary during the same period. Blood samples were collected 48 hours before the first session and 48 hours after the last session under similar conditions. Results: Plasma insulin (p≤0.001) and glucose (p≤0.001) levels decreased and consequently insulin resistance index also decreased (p≤0.001) in the experimental group as compared to controls. Also, resistin concentrations increased (p≤0.001), while CRP concentrations decreased (p≤0.001), respectively in the experimental group. Conclusion: In general, it can be concluded that regular aerobic exercise due to improved insulin resistance and plasma levels of two inflammatory markers (CRP and the resistin) reduces risk factors of metabolic disease and atherosclerosis and can be used as an effective strategy to prevent such diseases.

کلمات کلیدی