بارهای موضعی یکی از چندین نوع بارگذاری بوده که می تواند باعث بروز ناپایداری و گسیختگی تیرورق ها شود. عوامل مهم و مؤثر در ناپایداری از قبیل کمانش جان وبال و ایجاد لهیدگی در محل اتصال بال به جان باعث پیچیده شدن رفتار تیرورق ها می شود. روابط پیشنهاد شده کنونی بر اساس نتایج حاصل از آزمایش و به صورت نیمه تجربی بوده و خطای حداکثری در حدود 20 درصد داشته است. تحلیل به روش اجزای محدود نیز به همان دلایل ذکر شده همواره با مشکل وخطا همراه بوده است. در این پژوهش از شبکه های عصبی برای تخمین مقاومت نهایی تیرورق های تحت اثر بارهای موضعی استفاده شده است. برای آموزش شبکه، نتایج آزمایش های موجود مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور افزایش دقت کار، به کمک یک شبکه عصبی، پیش پردازش داده ها انجام و داده ها در دو کلاس مختلف قرار داده شدند. سپس برای هر کلاس یک شبکه عصبی چند لایه طراحی شد. نتایج حاصل نشان می دهد که خطای حداکثر 11 درصد بوده که در مقایسه با سایر روش ها و موارد مشابه از دقت بالاتری برخوردار است.

کلمات کلیدی