رنگ در روان شناسی نوین، یکی از معیارهای سنجش شخصیت به شمار می‎آید. هر یک از رنگها تأثیر روحی خاصی در فرد باقی می‎گذارند که نشانگر وضعیت روانی اوست. پس از آزمایش معروف روشارخ در زمینة شناخت انسان از طریق لکه‎های رنگین جوهر نظریه‎ای دیگر به نام آزمایش لوشر ارائه شد که جدیدترین و معتبرترین نظریه در این زمینه است. در این مقاله بر مبنای این نظریة ثابت شده و علمی توانسته‎ایم شخصیت فردوسی را بر اساس میزان ظهور و بروز رنگ‎ها در شاهنامه مورد بررسی قرار دهیم و با شناختی روشمند و علمی که بر مبنای اصول روان‎شناسی است، نشان دهیم که فردوسی فردی سرسخت و هدفمند و خودمحور است و فقط با کسانی دوستی می‎کند که معیارهای آنان همچون معیارهای او عالی است. براساس نتایج حاصل از این پژوهش فردوسی در پی رهایی از هرگونه وضعیت نامساعد است، اما هرگز حاضر نیست بر عقاید خود پافشاری نکند و تمام سعی او این است که از دشواریها و مشکلات بگریزد و البته در پی یافتن فرصتی برای ابراز وجود است.

کلمات کلیدی