زیباییهای یک اثر ادبی بدون آشنایی با نکات و تعبیرات متن نه تنها شناخته نمی شود بلکه امکان دارد زوایا و خبایای نهفته در آن از دید خواننده پنهان بماند آموختن متون آموزشی بویژه نظم و نثر بدون یافتن و درک زیباییهای آن خشک و بی روح است غزل مناجات سنایی یکی از شیواترین غزلها و آیینة تمام نمای افکار و عقاید اوست. ما از یک سو از جنبه هرمنوتیک که تعبیر و تفسیر خواننده از متن است این غزل را مورد بررسی قرار داده و از سوی دیگر از دیدگاه فرمالیستی با برجسته سازی ظرایف و لطایف درون متنی و برون متنی به نقد می پردازیم هدف از این بررسی توانا ساختن خوانندگان در درک جلوه های هنری یک متن بوده به گونه ای که بتواند معانی و مفاهیم متنوع آن را درک کرده و از آن لذت ببرد.

کلمات کلیدی