به منظور بررسی اثر محلول پاشی متانول و دور آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم نخود، آزمایشی به صورت به صورت کر تهای دوبار خُرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1387 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. آبیاری به عنوان عامل اصلی با مدار 10 و 20 روز و دو تیپ کابلی) و پیروز (تیپ دسی) و متانول در غلظت های 20،10 و 30 درصد حجمی به عنوان ) ILC رقم نخود 482 فاکتورهای فرعی در نظر گرفته شدند. متانول در طی فصل رشد سه مرتبه با فواصل 10 روز بعد از شروع غلاف دهی بر روی اندام های هوایی بوت ههای نخود محلول پاشی شد. نتایج نشان داد که محلو لپاشی متانول اثرات معنی داری بر روی عملکرد و اجزای عملکرد داشت. محلولپاشی با غلظت 30 درصد، بیش از سایر تیمارها بر عملکرد و اجزای عملکرد م ؤثر بود به طوری که موجب افزایش تعداد غلاف، وزن دانه، وزن 100 دانه، تعداد دانه در بوته و شاخص برداشت شد. بیشترین و کمترین عملکرد بیولوژیک به ترتیب در تیمار محلو لپاشی متانول 30 درصد ( 2198 کیلوگرم در هکتار) و متانول صفر درصد ( 1823 کیلوگرم در هکتار) مشاهده شد. همچنین در تیمار محلولپاشی 30 درصد متانول، بیشترین عملکرد دانه با 1243 کیلوگرم در هکتار و در تیمار متانول صفر درصد با 904 کیلوگرم در هکتار، کمترین عملکرد دانه به دست آمد. به طور کلی می توان کاربرد محلول پاشی 30 درصد را برای افزایش عملکرد در گیاه نخود توصیه کرد.

کلمات کلیدی