بازی و استفاده آموزشی – درمانی آن همواره یکی از مباحث اصلی حوزه کودکان دارای نیازهای ویژه بوده است. بازی های بومی ایران دارای انواع و سطوح مختلفی هستند که به طور کلی هر کدام به نحوی دستگاه عصبی را تحریک نموده و کودک را به فعالیت وا می دارند و ضمن ایجاد نشاط و آمادگی عصبی، موجب برانگیختگی و تعامل بخش های حسی – ادراکی و تصمیم گیری کودک می گردند. آشنایی با بازی های بومی ایران و تحلیل عصب روانشناختی آن ها می تواند برای متخصصان و دست اندرکاران آموزش و توان بخشی کودکان دارای نیازهای ویژه دیدگاهی نوین و ایده های خلاقی را به همراه آورد، آنچنان که با مناسب سازی بازی های بومی ایران از منظر برنامه های حسی – حرکتی و مداخلات توان بخشی فرصت مناسبی برای طراحی و اجرای برنامه های آموزشی – توان بخشی فراهم شود. این بازی ها را می توان به صورت مستقل یا به عنوان بخشی از برنامه های آموزشی – توان بخشی(درمان جایگزین و مکمل) به کار برد. در این مقاله ضمن کاوش در بازی های بومی از منظر مولفه های حسی – حرکتی و شناختی موجود در آنها؛ همخوانی و تناسب بازی های بومی و اهداف مداخلات آموزش ویژه و توان بخشی مورد تاکید قرار گرفته و با اشاره به تناسب بازی های بومی و حیطه های حسی – عصبی مداخلات توان بخشی و آموزش ویژه ؛ و با طرح جایگاه جامعه محور و پیشگیرانه ی این بازی های، نکاتی در مورد چگونگی به کارگیری بازی های بومی در کلاس، مدرسه و خانواده مطرح می شود.

کلمات کلیدی