پاسخگویی به چالش های تعلیم و تربیت کشور ، یکی از وظایف خطیر علوم انسانی است. هر چند چالش های آموزشی و تربیتی ماهیتی چند بعدی دارند و نیازمند نگرش و چاره جویی چند بعدی نیز می باشند لیکن ، رشته های مختلف علوم انسانی به فراخور حوزه حرفه ایی فعالیت خود، مخاطبان اصلی چالش های خاصی می باشند. چنین انتظار می رود که حوزه روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی متولی اصلی پرورش نیروی تخصصی آموزش و خدمات توان بخشی، پژوهش و سیاست گذاری و توسعه و تعلیم و تربیت ویژه باشد. تحولات صنعتی، اجتماعی و فرهنگی، چالش های جدیدی را بوجود آورده اند که در حوزه آموزش استثنایی برخی از آنها عبارتند از: 1. گسترش توجه جوامع به پرورش استعدادهای خلاق و آموزش افراد سرآمد و درخواست و انتظار خانواده ها جهت دریافت خدمات آموزشی و مشاوره ایی پرورش هوش و استعدادهای خاص کودکان 2. افزایش عوامل خطرآفرین و زمینه سازها که باعث افزایش دشواری های آموزشی نظیر اختلالات ویژه یادگیری؛ و ناسازگاری رفتاری – هیجانی و اجتماعی گردیده است. 3. توسعه تکنولوژی از یک سو احتمال ابتلای به معلولیت ها را افزایش داده و از سوی دیگر فرصت هایی به منظور پیش گیری از آنها فراهم نموده است که بهره گیری از آن در حیطه روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی مستلزم تامل است. 4. و گسترش دانش و ورود نظریات جدید شناختی، تربیتی و لزوم تخصصی تر شدن و تعمق و تمایز بخش به رشته های آموزش را برجسته نموده است. پاسخگویی به این چالش ها مستلزم غنی سازی، بسط و گسترش آموزش عالی در حوزه روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی می باشد و مقاله حاضر می کوشد با مرور چالش های موجود، به ارائه راهکارهای پیشنهادی برای مواجهه موثر و مسئولانه و چاره اندیشی آنها بپردازد.

کلمات کلیدی