منطقه مورد مطالعه در شرق ایران و در فاصله 15 کیلومتری جنوب خاوری گناباد واقع شده است. شیل و ماسه سنگ های ژوراسیک ابتدا تحت تأثیر دگرگونی ناحیه ای درجه پایین (کوهزایی زمان ژوراسیک- کرتاسه) به اسلیت و کوارتزیت دگرگون شده اند. اسلیت نیز در مجاورت با بیوتیت گرانودیوریت، به انواع شیست دگرگون شده است. در منطقه گرانیتوئیدهای سری ایلمینیت و مگنتیت شناسایی شدند. باتولیت بیوتیت گرانودیوریت ها متعلق به سری ایلمینیت می باشد. توده های مونزونیتی منطقه که جوانتر از گرانودیوریت هستند، به شکل استوک رخنمون دارنـد. مـونـزونیـت ها براساس ترکیب کانی شناختی و بالا بودن عدد پذیرفـتاری مغناطیسی [(>500) × 10-5 SI]، به سری مگنتیت (نوع I) اختصاص دارند. زون های دگرسانی سرسیتیک، پروپیلیتیک، سیلیسی، آرژیلیک و تورمالین فقط در گرانودیوریت و سنگ های مجاور با آن شناسایی شدند. رسوبات رودخانه ای (کانی سنگین) که از گرانودیوریت های بخش شرقی منشاء گرفته اند، بیشترین بی هنجاری عناصر Sn, Au, As, Pb, Zn, Cu را نشان می دهند. حداکثر میزان عناصر در این محدوده عبارت است از: Sn= 445 ppm, Cu =321 ppm, As =399 ppm, W =59 ppm, Pb =980 ppm, Zn =608 ppm نتایج تجزیه 77 نمونه از توده های گرانودیوریتی و مونزونیتی (برداشت شده از مناطق دارای آلتراسیون و کانی-سازی) نشان داد که بی هنجاری Sn-W-Au-Pb-Zn-Cu-As در ارتباط با گرانودیوریت است. بیشترین میزان بی هنجاری عناصر Sn-W-Au-Pb-Zn-Cu-As در گرانودیوریت ها که در بخش شرقی منطقه رخنمون دارند شناسایی شده است.

کلمات کلیدی