نفخر رازی سنخیت میان خدای متعال و مخلوقات را به دلیل اشتراک واجب الوجود و ممکن الوجود و محدود شدن قدرت الهی انکار می کند و آن را با مقام تنزیه خدای متعال در تعارض می داند؛ ولی خواجه طوسی در آثار فلسفی خود به دفاع از قاعده الواحد بر مبنای اصل سنخیت پرداخته و اعتقاد به اصل سنخیت، به خوبی از عبارات وی برداشت می شود. اما او در نگاه عرفانی خود به گونه ای دیگر درباره قاعده سنخیت سخن گفته است و معتقد است تبیین کثرت های جهان و ارتباط آن ها با خدار متعال و پرسش از سنخیت میان آنها، فرع بر صدور حقیقی کثرتها از خداوند است و در این باره هر کسی از ظن خود آن می گوید که شایسته خود اوست نه شایسته خدای متعال

کلمات کلیدی