از جمله موضوع های ارزشمند فقهی که از دیرباز در فقه ما مطرح بوده و همزمان با فقه اسلامی رشد نموده و فراز و نشیب های بسیاری را پشت سر گذاشته موضوع اخذ اجرت بر واجبات است در این سیر تاریخی گاه اقوال فقها به سر حد اجماع رسیده و به عنوان قاعده حرمت اخذ اجرت بر واجبات سر بر افراشته است و گاه از حرمت به آستانه اباحه و جواز سر فرود آورده است و هنوز هم موجب اختلاف فقها است . آنچه که در نزد فقها احتیاط و اهمیت بیشتری دارد در واقع واجبات عبادی است چون اغلب فقها اخذ اجرت بر واجبات توصلی را جایز می دانند در حقیقت قدر متیقن این قاعده حرمت اخذ اجرت بر واجبات عبادی است به این منظور نویسنده در این مقاله به بررسی حرمت اخذ اجرت بر واجبات عبادی از دیدگاه امام خمینی و مقایسه با نظر علمای دیگر پرداخته است .به همین جهت ابتدا خاستگاهای اختلاف و نظریات صاحب نظران به صورت شفاف بیان شده و سپس به نقد دیدگاه ها پرداخته شده است .

کلمات کلیدی