آستروئیدها (گروهی از ستاره‌های دریایی) بخش مهمی از فونای بنتیک دریایی را از زمان اردویسین تا عهد حاضر به خود اختصاص داده و اوسیکلهای منفرد آنها در بسیاری از نهشته‌های دریایی به ویژه در زمان کرتاسه پسین مشاهده شده‌اند. با این حال تاکنون گزارش منتشر شده-ای از این فسیلها در توالیهای کرتاسه پسین ایران ارائه نشده است. نمونه شناسایی شده در این پژوهش متعلق به گونه Metopaster parkinsoni از خانواده گنیاستریده و راسته والواتیدا است که برای اولین بار از ایران و آسیا معرفی می‌شود و اهمیت آن از این جهت است که گونه حاضر، خاوری ترین نمونه کشف شده در حوضه تتیس است. این نمونه از دومین واحد سنگ آهک گل سفیدی سازند آب‌دراز در برش پادها، خاور حوضه رسوبی کپه‌داغ در شمال خاوری ایران به دست آمده است. حفظ شدگی خوب آن باعث شده تا تمامی پارامترهای مؤثر در تعیین گونه نظیر شکل، اندازه، تعداد، میزان کشیدگی و تزئینات اوسیکلهای مارژینال و نیز میزان زاویه اوسیکولار آن قابل مشاهده، بررسی و اندازه‌گیری باشد. علاوه بر این، خراشهایی متعلق به اثر گاز گرفته شدن بدن این آستروئید توسط جانوران شکارگر یا لاشه‌خوار دریایی کرتاسه پسین نیز بر روی سطح اوسیکلهای مارژینال مشهود است که نشان دهنده اولین آثار فرآیندهای بیواستراتینومیکی به هنگام مرگ و اندکی پس از مرگ جانور پیش از تدفین نهایی است. گونه M. parkinsoni پیش‌تر در بسیاری از نقاط دنیا به ویژه سنگ آهکهای گل سفیدی حوضه پاریس و انگلستان (سازند سیفورد) شناسایی و بیشترین فراوانی آن از بیوزون ماکروفسیلی Micraster coranguinum که دربردارنده مرز اشکوبهای کنیاسین ـ سانتونین می‌باشد معرفی شده است. دومین واحد سنگ آهک گل سفیدی سازند آب‌دراز در برش پادها نیز که نمونه مذکور از آن شناسایی شده است، همانند سازند سیفورد انگلستان مرز اشکوبهای کنیاسین ـ سانتونین را در خود جای داده است.

کلمات کلیدی