به منظور تعیین ارتباط بین متو سط زمان جوانه زنی و بنیه بذز ( Vigor ) در ژنوتیپهای ذرت، آزمایشی در آزمایشگاه تحقیقات عالی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهدُ در پاییز 1387 انجام گرفت . بدین منظور آزمایش جوانه زنی روی 6 ژنوتیپ ذرت شامل لاین لینبرد B73 و چند دو رگ ( DC370, SC704, KSC400, OSSK713, SC700) در قالب طرح کاملا تصادفی به روش (BT)بین کاغذ اجرا شد. نتایج نشان داد ک ژنوتیپ های ذرت دارای درصد جوانه زنی بین 86 تا 96 درصد بودند که این اختلاف معنی دار نبود. همچنین دو رگ DC370 نسبت به بقیه ژنوتیپها بطور معنی داری کمترین گیاهچه های عادی( 60درصد) را دارا بود و در بین گیاهچه ها بیشترین طول گیاهچه مربوط به دو رگOSSK713 با 07/20 سانتی متر و کمترین آن مربوط به دو رگ DC370 با 07/16 سانتی متر بود. لاین اینبرد B73 با متوسط جوانه زنی9/3 روز و بیشترین ضریب تغییرات (CV) طول گیاهچه نسبت به بقیه ژنوتیپها به طور معنی داری دارای MGT بالاتری (بنیه ضعیف تری) بود. بررسی رابطه رگرسیون بین درصد جوانه زنی و MGT نشان داد که بین این دو صفت رابطه منفی (84/0 - =r) وجود داشت و با افزایش MGT درصد جوانه زنی کاهش یافت. از طرف دیگر با افزایش MGT ضریب تغییرات طول گیاهچه نیز افزایش یافت یعنی یکنواختی طول گیاهچه ها کاهش یافت. همچنین وجود رابطه مثبت بین MGT و CV طول گیاهچه ها نشان داد که ژنوتیپ های دارای MGT بالاتر (جوانه زنی کندتر) از یکنواختی کمتر طول گیاهچه ها برخوردار بودند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که از MGT می توان به عنوان شاخصی جهت ارزیابی بنیه بذر ذرت استفاده نمود.

کلمات کلیدی