مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی ساختار انگیزشی و سبک­های خوردن در زنان مراجعه­کننده به یکی از مجموعه­های ورزشی شهر مشهد اجرا شد. روش­کار: در این پژوهش توصیفی­مقایسه­ای، در پاییز 1389 بر اساس نمایه­ی توده­ی بدنی (BMI)، 60 نفر خانم مبتلا به اضافه وزن و 60 نفر خانم دارای وزن در محدوده­ی طبیعی به روش نمونه­گیری در دسترس به ­صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. آزمودنی­ها پرسش­نامه­های اهداف شخصی و عادات خوردن داچ را تکمیل کردند. برای آزمون فرضیه­ها از MANCOVA و ANOVA و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته­ها: دو گروه از نظر ساختار انگیزشی و سبک­های خوردن تفاوت داشتند، به طوری که افراد مبتلا به اضافه وزن و چاقی، ساختار انگیزشی غیر انطباقی­تر و در مقیاس خوردن هیجانی، هیجانی سرگردان، هیجانی مشخص و بیرونی نمرات بالاتری را گزارش کردند (05/0>P). هم­چنین، افراد مبتلا به اضافه وزن و چاقی با سابقه­ی شکست مکرر، ساختار انگیزشی غیر انطباقی­تری نسبت به افراد موفق (بدون سابقه­ی شکست) داشتند (001/0≥P). به علاوه، نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که ساختار انگیزشی می­تواند ورای اثرات سن و تحصیلات، BMI و تعداد شکست در رژیم­درمانی را پیش­بینی کند و سبک خوردن می­تواند BMI پیش­بینی کند (001/0≥P). نتیجه­گیری: افراد مبتلا به اضافه وزن و چاقی، ساختار انگیزشی غیر انطباقی­تر و سبک خوردن متفاوتی نسبت به افراد با وزن طبیعی داشتند. هم­چنین، افراد مبتلا به اضافه وزن با شکست­های مکرر، ساختار انگیزشی غیر انطباقی­تری نسبت به افراد موفق داشتند. ساختار انگیزشی، تعداد شکست در رژیم­درمانی و BMI را پیش­بینی کرد و سبک خوردن، BMI را پیش­بینی نمود.

کلمات کلیدی