این آزمایش به منظور مطالعه اثرات استفاده از سطوح مختلف دانه کامل گلرنگ (صفر، 5، 10، 15 و 20 درصد جیره) در سن 42-21 روزگی در تغذیه جوجه های گوشتی انجام شد. 350 قطعه جوجه خروس گوشتی یک روزه سویه تجارتی آربور ایکرز پلاس در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار در جایگاه‌های بستری (پن) قرار گرفتند. جوجه ها قبل از شروع آزمایش به مدت 3 هفته با جیره غذایی آغازین تغذیه شدند و در پایان هفته سوم پس از توزین به تعداد 14 قطعه در هر پن قرار گرفتند. جیره های غذایی در همه تیمارها انرژی و پروتئین یکسانی داشتند. در طول دوره آزمایش آب و خوراک به طور آزاد در اختیار جوجه ها قرار گرفت. در مدت این دوره افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی به صورت هفتگی اندازه‌گیری شد. در پایان آزمایش (42 روزگی) از هر تکرار یک قطعه پرنده با وزنی نزدیک به میانگین وزن تکرار انتخاب و پس از خون‌گیری، جهت بررسی صفات لاشه کشتار گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که استفاده از دانه کامل گلرنگ در جیره غذایی جوجه های گوشتی در دوره 42-21 روزگی تأثیر معنی داری بر افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی نداشت. در مورد صفات مربوط به تجزیه لاشه (محصول سینه، ران، کل دستگاه گوارش خالی، کبد، سنگدان و چربی محوطه شکمی) بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری مشاهده نشد. با افزایش سطح دانه گلرنگ، میانگین تری‌گلیسرید سرم خون نسبت به گروه شاهد کاهش غیرمعنی داری نشان داد. میانگین کلسترول سرم خون در تیمار دارای 20 درصد دانه گلرنگ به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود؛ ولی اختلاف سایر سطوح این دانه با تیمار شاهد معنی دار نبود. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که تغذیه جوجه های گوشتی از سن 3 هفتگی با سطوح مختلف دانه کامل گلرنگ تأثیر منفی بر عملکرد، شاخص های لاشه و متابولیت‌های خون نداشت.

کلمات کلیدی