حمایت از ایجاد و توسعه بنگاه‎های کوچک و متوسط اقتصادی یکی از اولویت‎های اساسی در برنامه‎های توسعه اقتصادی بیشتر کشورهاست. با این وجود، بنگاه‎های کوچک و متوسط اقتصادی در ایران با بحث‎های فراوانی از سوی موافقان و مخالفان آن در مورد میزان اثربخشی آن روبرو بوده است. با توجه به این موضوع، این مطالعه با رویکرد ارزیابی عملکرد بنگاه‎های زود بازده و بررسی تاثیر آن بر متغیرهای کلان اقتصادی، میزان دسترسی به اهداف پیش‎بینی شده در این طرح‎ها در زمینه اشتغال پایدار، سرمایه‎گذاری و بهبود سودآوری را مورد بررسی و ارزیابی قرار داده است. جهت بررسی این موضوع، بنگاه‎های دریافت کننده اعتبارات زودبازده در بخش دامپروری شهرستان بابل طی سال‎ 1386 از طریق سرشماری انتخاب (50 طرح) و با گروهی دیگر از بنگاه‎ها که از اعتبارات بنگاه‎های زودبازده استفاده نکرده‎اند (24 طرح)، با استفاده از روش جورسازی مورد مقایسه قرار گرفته‎اند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که اگرچه میزان انحراف مالی و اشتغال در نمونه مورد بررسی بسیار پایین بوده است، ولی تعداد زیادی از بنگاه‎ها به بهره‎برداری رسیده در این بخش، طی دو یا سه سال اول فعالیت خود تعطیل شده‎اند. همچنین بررسی نتایج در میان بنگاه‎های در حال فعالیت نشان داد اگرچه این اعتبارات تاثیر مثبت بر اشتغال داشته و سبب ایجاد سرمایه‎گذاری جدید در این بخش شده است اما این اثرات در بلندمدت پایدار نبوده و اشتغال و سرمایه‎گذاری در میان بنگاه‎‎ها در طی این دوره به شدت کاهش یافته است. با توجه به نتایج این مطالعه، تعیین دوره تنفس مناسب و تمین سرمایه در گردش دامداران، طی سال‎های آتی از طریق تاسیس بانک‎های تخصصی در زمینه اعتبارات خرد و همچنین ایجاد ثبات در بازار نهاده و محصول پیشنهاد شده است.

کلمات کلیدی