پژوهش حاضر به منظور مطالعه تاثیر تداخل زمینه ای بر عملکرد و یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر در شرایط بازخورد خودکنترل در مهارتهای بسکتبال انجام شده است. روش مورد استفاده در این تحقیق نیمه تجربی ، 72 آزمودنی در دو آزمایش به روش تصادفی ساده با دامنه سنی 12-17 سال شرکت کردند. 36 آزمودنی در هر آزمایش به 3 گروه 12 نفره (قالبی، قالب های تصادفی و تصادفی ) به صورت تصادفی تقسیم شدند . تکلیف مورد استفاده در آزمایش اول، پرتاب آزاد از فواصل 1.5، 3 و 4.5 متری و در آزمایش دوم پاس، شوت، دریبل کنترلی بود، که هر مهارت بر اساس آزمون استاندارد ایفرد مورد بررسی قرار گرفت. گروه اول در هر آزمایش تکالیف را با ترتیب قالبی،گروه دوم قالب های تصادفی و گروه سوم تصادفی، به مدت 3 هفته، هر هفته 3 جلسه و در هر جلسه 36 تکرار(12 تکرار از هر تکلیف) به تمرین پرداختند . همه آزمودنی ها در شرایط بازخورد آزمونگرکنترل تکلیف خود را در هر دو آزمایش اجرا کردند. بدین صورت که بعد از هر 4 کوشش از هر تکلیف، آزمونگر به آنها بازخورد ارائه نمود. آزمودنی ها بعد از پیش آزمون و دوره ی اکتساب، بلافاصله در پس آزمون و یک هفته بعد در آزمون های یادداری به شیوه ی (mini- blocked) و انتقال شرکت کردند. از آزمون تحلیل واریانس و t همبسته برای تجزیه و تحلیل نتایج استفاده شد. نتایج آزمون آماری t همبسته در هر دو آزمایش p≤0.05 نشان از بهبود عملکرد و یادگیری در همه گروه ها داشت یافته ها برای تعیین اختلاف بین pre test ,post test هر یک از گروه ها T همبسته. نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس در آزمایش اول نشان داد بین هیچ یک از گروه ها اختلاف معنی دار وجود ندارد، ولی در آزمایش دوم این اختلاف معنی دار بود. p≤0.05 . به منظور مقایسه نتایج اختلاف جلسات(pretest, post test) با آزمون یادداری، یافته های حاصل از آزمون T همبسته در هر دو آزمایش نشان داد اختلاف مشاهده شده معنادار است p≤0.05) (. در نهایت نتایج نشان داد گروه های تصادفی و قالبهای تصادفی یادداری و انتقال بیشتری به ویژه در یادگیری برنامه حرکتی دارند. بنابراین این پژوهش به مربیان ورزشی پیشنهاد می کند که در برنامه های تمرینی خود از این شیوه ها استفاده

کلمات کلیدی