چکیده داستان پردازی در «مثنوی معنوی» در مقایسه با آثار تعلیمی مشابه مانند مثنوی های سنایی و عطار جایگاهی منحصر به فرد و کاملاً متمایز دارد و حتی در دوره معاصر نیز برجسته است. بسیاری از داستان های مثنوی ساخته و پرداخته خود مولوی نیست و ریشه در آثار پیشین خود دارد که یکی از مآخذ مهم آن منطق الطیر عطار است. نوع ارتباط میان داستان های مثنوی و منطق الطیر از مقوله «فزون متنیّت» است و منظور از آن هر ارتباطی است که متن B (بیش متن )را به متن A (پیش متن) متصل می‌کند. در این مقاله ساختار داستان های مشترک میان مثنوی و منطق الطیر را با استفاده از روش روایت شناسی ساختگرا با یکدیگر مقایسه می کنیم تا با نشان دادن شباهت ها و تفاوت های این دو اثر توجه و ذوق مثنوی به هنر داستان پردازی روشن شود. نتیجه به دست آمده این است که استفاده مثنوی از شگردهای داستان پردازی بسیار بیشتر از منطق الطیر است و واقع گشتار داستان های مثنوی نسبت به داستان های منطق الطیر گشتاری غیر مستقیم و پیچیده است.

کلمات کلیدی