زمینه و هدف: اختلال نارسایی توجه‌/فزون‌کنشی (Attention Deficit Hyperactivity Disorder, ADHD) یک اختلال عصب‌رفتاری شایع در کودکان بوده که کنش وری روانی اجتماعی کودک را در زمینه‌های مختلف تحصیلی، اجتماعی و خانوادگی تحت تأثیر قرار می دهد. اختلالهای روان‌پزشکی زیادی به صورت همبود با این اختلال وجود دارند که سبب افزایش شدت مشکلات بعدی در این کودکان می شود. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر وجود اختلالهای همبود بر پاسخ به درمان متیل فنیدیت در کودکان مبتلا بهADHD بود. مواد و روشها: پژوهش حاضر در گام اول، یک پژوهش توصیفی و در مرحله دوم، یک کار‌آزمایی بالینی بود. تعداد 50 نفر از کودکان سنین 12- 6 سال، مبتلا به ADHD که به کلینیک روان‌پزشکی کودک و نوجوان دکتر شیخ مشهد مراجعه کردند، از طریق نمونه‌گیری به روش پذیرش متوالی انتخاب شدند. تشخیص اختلال ADHDو اختلالهای روان‌پزشکی همبود، بر اساس معیارهای تشخیصی DSM-IV-TR و نیز استفاده از آزمون تشخیصی K-SADS با استفاده از مصاحبه بالینی، توسط فوق تخصص روان‌پزشک کودک و نوجوان انجام شد. پس از اخذ رضایت از مادران، با توجه به وزن و سن کودک، دوز مناسبی از داروی متیل فنیدیت برای آنان شروع شد و به مدت 4 هفته ادامه یافت. قبل از شروع درمان، فهرست ADHD-RS توسط مادر بیمار تکمیل و سپس بعد از 4 هفته،برای بررسی اثر درمان دوباره آزمون توسط مادر تکمیل گردید. میزان بهبودی و پاسخ‌دهی، بر مبنای قضاوت بالینی روان‌پزشک و آزمونها انجام شد. تحلیل داده های این پژوهش، توسط آزمونهای مک‌نمار، کای دو، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که از 50 بیمار مبتلا به این اختلال، 60 درصد به درمان پاسخ خوب دادند. همچنین نتایج حاکی از آن بود که 72 درصد از آزمودنیها، حداقل دارای یک اختلال همبود بودند که از این تعداد، اختلالهای اضطرابی با 58 درصد، اختلالهای ایذایی با 54 درصد، اختلالهای تیک با 12 درصد و اختلالهای دفع با 10 درصد، بیشترین میزان همبودی را با اختلال ADHD نشان دادند. نتایج همچنین نشان داد که کودکان ADHD بدون اختلال همبود، در مقایسه با کودکان ADHD با اختلالهای همبود، به درمان متیل فنیدیت، بسیار بهتر پاسخ دادند (05/0p<). علاوه بر این، در بررسی میزان پاسخ‌دهی به این درمان در هر یک از اختلالهای همبود با ADHD، نتایج نشان داد که در اختلال اضطرابی و اختلال ایذایی، بین دو گروه پاسخ‌ده خوب و ضعیف، تفاوت معنی‌داری وجود داشت (05/0p<‌) و در اختلال تیک و اختلال دفع، این تفاوت معنی‌دار نبود (05/0p>). در بررسی رابطه بین سن، جنسیت و نوع اختلالADHD، در دو گروه با و بدون اختلالهای همبود، با توجه به پاسخ‌دهی به درمان، تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0p> ). نتیجه گیری: وجود اختلالهای روان‌پزشکی همبود با ADHD‌، منجر به تغییر پاسخ‌دهی به درمان متیل فنیدیت شده و میزان پاسخ‌دهی به این نوع درمان دارویی را کاهش می دهد. همچنین پاسخ به این نوع درمان، ممکن است وابسته به نوع اختلال همبود باشد.

کلمات کلیدی