طی چند دهه گذشته توانایی ایجاد تغییرات مستقیم ژنتیکی در سطح ملکولی انقلاب عظیمی را در علم زیست شناسی بوجود آورده است. فناوری موجود در تراریختها، امکان پیوند تکنیکهای مختلف را در زمینه- های جنین شناسی، بیولوژی سلولی و ژنتیک ملکولی فراهم کرده است. امروزه پرندگان تراریخت به عنوان ابزارهای تحقیقاتی مفید و مؤثر در بسیاری از مؤسسات مورد استفاده قرار میگیرند. بسیاری از دانشمندان معتقدند که قبل از تحقیق در این مورد، ابتدا باید روشهای تولید پرندگان تراریخت متداول شوند. با توجه به و یا حاملهای ویروسی امکان DNA پیشرفت چشمگیر علم زیست فناوری، دستکاری مستقیم جنین به وسیله پذیر شده است. اما به طور عموم، این روشها توانایی ایجاد جایگاه اختصاصی برای دستکاری ژنوم را ندارند. برای رفع این مشکل، اخیراً روش های مختلفی برای تولید جوجه های تراریخت بر پایه استفاده از سلولهای و سلولهای بنیادی (PGCS) سلولهای زایای بدوی ،(ESCs) سلولهای بنیادی جنین ،(BDCS) بلاستودرم پیشنهاد شده و توسعه یافته است. لذا سیستمی کامل برای جداسازی، تکثیر، آلوده (SSCs) اسپرماتوگونیال کردن، انتخاب و تکثیر مجدد محیط کشت سلولهای بنیادی جنینی و به دنبال آن تولید میزان بالایی شمیر سوماتیک بهبود داده شده و نتایج آن در مقالات جدید علمی گزارش شده است. نشان داده شده که روش کشت بیضهای سلول های اسپرماتوگونیال جدیدترین، سادهترین و پربازدهترین روش تولید جوجه های تراریخت در ها به عنوان القاگر در مراحل بیولوژیکی تولید اسپرم برای SSCs طی سالهای اخیر بوده است. در این روش از ایجاد جوجه های تراریخت استفاده می شود. اگرچه استفاده از سیستمهای ویروسی میتواند باعث انتقال ژن با بازدهی بالا شوند، اما مسائل ایمنی موجود، کاربرد عملی آنها را محدود کرده است. در حال حاضر برای ایجاد پرندگان تراریخت از ترکیب روشهای تولید سلولهای زایای شیمر و دستکاری سلولی بنیادی پرتوان نیز استفاده میشود. در این مقاله سعی شده مهمترین روشهای تولید جوجههای تراریخت، روشهای انتقال ژن و همچنین کاربرد جوجههای تراریخت به عنوان راکتور زیستی در زیست فناوری تشریح شود.

کلمات کلیدی