اثر نسبت های مختلف NH+4:NO-3 بر رشد و عملکرد توت فرنگی در شرایط آبکشی سیدلرفاطمی لیلا,طباطبایی سیدجلال,تهرانی فر علی چکیده: نیتروژن به دو شکل نیترات و آمونیوم توسط گیاه جذب می شود که جذب هر کدام اثرات مختلفی بر رشد گیاه و اجزا عملکرد کیفی و کمی دارد.برای بررسی اثرات شکل های مختلف نیتروژن، آزمایشی با نسبت های مختلف NH+4:NO-3 (25:75،50: 50، 75: 25، 100:0) در قالب بلوکهای کامل تصادفی با 6 تکرار بر روی دو رقم توت فرنگی به نامهای کاماروزا و سلوا، در شرایط آبکشت انجام گرفت. بسترهای کشت شامل پرلایت و ورمیکولایت به نسبت 1:1 بود. خصوصیات رشد و نموی گیاه از قبیل وزن تر برگ و سطح برگ در طول آزمایش اندازه گیری شد. شاخصهای عملکرد نیز که شامل تعداد میوه و وزن آنها بود، به مدت سه ماه ثبت گردید. میوه بعد از رسیدگی فیزیولوژیکی برداشت و آزمونهای کیفی شامل اندازه، مقدار مواد جامد محلول (TSS)، درصد ماده خشک و طول عمر بعد از برداشت اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تاثیر تیمارها بر رشد گیاه از لحاظ وزن تر برگ و سطح برگ به خصوص در رقم کاماروزا معنی دار بود و حداکثر سطح برگ و وزن تر در تیمار25:75 مشاهده شد. تاثیر تیمارها بر عملکرد نیز معنی دار بود. افزایش مقدار آمونیوم از 25 به 75 درصد در محلول غذایی، عملکرد را در رقم کاماروزا %33 و در رقم سلوا %80 کاهش داد. بالا بودن سطح برگ و فتوسنتز در تیمار 25:75 می تواند دلیل اصلی افزایش عملکرد باشد. تعداد گل و میوه تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت، ولی تیمارها بطور معنی داری اندازه میوه ها را تغییر دادند. بطوریکه درشت ترین میوه ها در هر دو رقم در تیمار 25:75 و کوچکترین در تیمار 0:100 مشاهده شد. عمده ترین تاثیر نسبت آمونیوم به نیترات بر روی خصوصیات کیفی در طول عمر بعد از برداشت میوه ها بود. به طوری که هر چه نسبت آمونیوم در محلول غذایی افزایش یافت، طول عمر بعد از برداشت به شدت کاهش یافت. از نتایج این آزمایش چنین استنباط می شود که نسبت 25:75 (NH+ 4:NO- 3) تاثیر مثبتی بر رشد و نمو دارد و استفاده از منبع نیترات یا آمونیوم به تنهایی در محلول غذایی برای توت فرنگی توصیه نمی گردد.

کلمات کلیدی