به منظور بررسی تأثیر علف کش های پیریدیت، بنتازون و ایمازتاپیر بر رشد، گره زایی و تثبیت بیولوژیکی نیتروژن در گیاه نخود، آزمایشی در سال 1389 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمار های آزمایش شامل، کاربرد سه علف کش پیریدات، بنتازون و ایمازتاپیر به ترتیب در مقدارهای توصیه شده (به ترتیب2، 5/1و 75/0 لیتر در هکتار)، دو سطح تلقیح و عدم تلقیح بذور نخود با باکتریciceri Mesorhizobiom بودند. کاشت بذور در گلدان هایی به قطر 10 سانتی متر انجام و کاربرد علف کش ها پیریدات بصورت پیش رویشی و بنتازون و ایمازتاپیر در مرحله سومین برگ شانه ای نخود انجام شد. 40 روز پس از کاربرد علف کش ها (مرحله شروع گلدهی) زیست توده ریشه و اندامهای هوایی، نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوایی، تعداد گره های تثبیت نیتروژن ریشه، وزن خشک گره ها و نیتروژن کل تثبیت شده نخود اندازه گیری و در تحلیل نتایج آزمایش به کار گرفته شدند. بر اساس نتایج آزمایش تلقیح بذور با باکتری تثبیت کننده نیتروژن به ترتیب باعث افزایش 25 درصد و 20 درصد در تعداد و وزن خشک گره ریشه نخود شد. کاربرد همه علف کش ها منجر به کاهش معنی داری (P<0.01) در همه شاخص های مذکور در نخود شدند و در بین آنها علف کش بنتازون بیشترین تأثیر منفی را بر پارامترهای فوق داشت. به طوری که کاربرد آن زیست توده ریشه و اندام هوایی نخود و تعداد و وزن گره ها را به ترتیب 80 درصد و 73درصد، 93 درصد و 97 درصد کاهش داد. علف کش پیریدیت با وجود این که کمترین تأثیر را بر تعداد و وزن خشک گره ها و نیتروژن تثبیت شده داشت، اما به طور معنی داری باعث کاهش زیست توده خشک ریشه و ساقه شد. بر اساس نتایج حاصل علف کش ایمازاتاپیر با وجود این که اثر نامطلوب کمتری بر وزن خشک ریشه و اندام هوایی داشت، اما بیشترین اثر منفی را بر تعداد و وزن خشک گره نخود داشت.

کلمات کلیدی