یکی از ابعاد مهم جهانی شدن، بعد اقتصادی آن می باشد.جهانی شدن اقتصاد همراه با تشدید روابط بین المللی و باز شدن مرزها می باشد. این مفهوم جهانی شدن را، افزایش روابط بین سازمان ها در ورای مرزها می داند . یعنی هویت ها و اجتماعاتی که در ورای مرزهای قلمرو ملی گسترش می یابند .این به معنای باز شدن مرزها با از میان برداشتن موانع دولتی است ،به گونه ای که مبادلات مالی ، ارتباطات ،تجارت و روابط فرهنگی را سرعت بخشد. ویژگی فاقد مرز بودن به وسیله اقتصاد جهانی یکپارچه ،حکومت جهانی ،فرهنگ جهانی متجانس و نیز با کاربرد یک نظام جهانی مدیریت مصداق خواهد یافت.جهانی شدن به معنای رقابت بیشتر است و آن هم نه با شرکتهای دیگر در یک شهر و یک منطقه بلکه در کل جهان. بر این اساس اقتصاد جهانی شده ،اقتصادی است که فعالیتهای عمده و استراتژیک آن در گستره این کره خاکی انجام میشود.در چنین حالتی بجای بازار کار محلی و ملی بازارکار جهانی مطرح می گردد.در این بازار کار جهانی نیروی انسانی به عنوان مهمترین دارایی سازمانها و مزیت رقابت آنها مطرح می باشد. جهانی شدن موجب تغییر مشاغل و ماهیت کار میشود تحرک آزاد کار بدون پایبندی به یک مکان خاص،انعطاف پذیری مشاغل چند وظیفه ای بودن کار از عمده این تغییرات می باشد.بر این اساس نیروی کار نیز به مهارتهایی متفاوت با مهارتهای قبلی نیازمند است.این نیروی کار عمدتا توسط آموزش متوسطه،فنی و حرفه ای و آموزش عالی تربیت شده و به بازار کار روانه می گردند. آیا برنامه درسی فعلی این مراکز آموزشی برای پرورش چنین نیروهای کاری مناسب است؟ تغییرات فوق دلالتهای مهمی را برای برنامه درسی در پی دارد که مهمترین آنها به چگونگی طراحی برنامه های درسی می باشد.ازآنجا که در اقتصاد جهانی از شایستگی های جهانی نیروی انسانی صحبت به میان می آید لذا رویکرد برنامه درسی مبتنی بر شایستگی می تواند راهبرد مناسبی جهت طراحی برنامه های درسی به منظور مجهز نمودن نیروی انسانی اقتصاد جهانی باشد.

کلمات کلیدی