تغییرات سریع جوامع در هزاره سوم میلادی تاثیر بنیادینی بر ماهیت مشاغل داشته است. بازار کار جهانی امروز بجای نیروی انسانی که دارای یک تخصص خاص باشد به منابع انسانی نیاز دارد که دارای مهارتهای چندگانه ای باشد تا از این طریق در همراهی سازمان با تغییرات شتابان محیط پیرامون نه تنها باری برای سازمان نبوده بلکه یاری کوشا باشند. این امر موجب آن شده که امروزه در ادبیات مدیریت و به ویژه مدیریت منابع انسانی محوری تحت عنوان شایستگی ها بوجود آید. از جمله حوزه هایی که از ادبیات مربوط به شایستگی ها استفاده نموده و به بهره مفهومی حوزه خود افزوده، برنامه درسی می باشد. برنامه درسی مبتنی بر شایستگی که منبعث از این ادبیات می باشد رویکرد مناسب جهت طراحی برنامه های درسی عصر حاضر می باشد. اتخاذ این رویکرد در برنامه درسی موجب می گردد که شایستگی ها محور برنامه درسی قرار گیرند و عناصر برنامه درسی(هدف، محتوا، فرصت های یاددهی و یادگیری و ارزشیابی) بر اساس آن شکل می گیرند. از آنجا که نیروی کار عمدتا توسط نظام های آموزشی (آموزش متوسطه،فنی و حرفه ای و آموزش عالی) پرورش یافته و به بازار کار روانه می گردند و بررسی ادبیات موضوع بیانگر آنست که برنامه درسی مبتنی بر شایستگی جهت این مهم، رویکردی مناسب می باشد؛ لذا دغدغه اصلی اینست که رویکرد اتخاذ شده در برنامه درسی ملی تا چه حد مبتنی بر این ادبیات می باشد؟ جهت پاسخگویی به این سوال بررسی بخش های اهداف، محتوا، فرصت های یاددهی و یادگیری و ارزشیابی سند ملی برنامه درسی ضروری است. آنچه که در این تحلیل نمایان می گردد مغفول ماندن مبانی برنامه درسی مبتنی بر شایستگی در نگاشت این سند مهم می باشد. در مقاله حاضر سعی می گردد ضمن تشریح مختصر برنامه درسی مبتنی بر شایستگی، عناصر مختلف برنامه درسی در سند ملی را بر اساس این رویکرد مورد نقد قرار داده و بر اساس آن پیشنهادات کاربردی ارائه گردد.

کلمات کلیدی