افزایش تخریب محیط زیست در سال‎های اخیر، بررسی رابطه‎ی میان سطح فعالیت‌های اقتصادی و شاخص‌های زیست محیطی را مطرح نموده است. اغلب، یک رابطه‎ی علّی یک‌طرفه از تغییر در سطح فعالیت‌های اقتصادی به تغییر در آلودگی فرض شده است. در حالی که جهت علیت میان آلودگی و رشد اقتصادی کاربردهای سیاستی معنی‌داری دارد، پیش فرض جهت علیت می‌تواند ماهیت صحیح رابطه را تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین بررسی ابعاد اقتصادی انتشار گازهای آلاینده و پیامدهای آن‌ از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. مطالعه‎ی حاضر وجود رابطه‎ی بلندمدت میان انتشار دی‌اکسیدکربن و رشد اقتصادی را با در نظر گرفتن دو متغیر دیگر مصرف انرژی‌های فسیلی و آزادی تجاری در ایران طی دوره‎ی 1346- 1386 بررسی می‎کند. لذا جهت مطالعه چگونگی رابطه‎ی علّی درآمد- انتشار، از آزمون علیت بر اساس الگوی تصحیح خطا استفاده شده است. نتایج نشان می‎دهد علیت از رشد اقتصادی، مصرف انرژی‌های فسیلی و آزادی تجاری به انتشار دی‌اکسیدکربن وجود دارد، اما عکس آن مورد تأیید قرار نمی‌گیرد. از یک طرف به دلیل این‎که مصرف انرژی‌های فسیلی در کشور اثری بر رشد اقتصادی ندارد و از طرف دیگر مصرف انرژی از عوامل ایجاد آلودگی می‌باشد، می‌توان کاهش مصرف انرژی‌های فسیلی را به عنوان راهی جهت کاهش آلودگی پیشنهاد نمود.

کلمات کلیدی