اصولا به وجود آمدن دانشکده ونهاد آموزشی مدرن معماری رادر پارادایمی قرارمی دهد که ویژگی شکل جدید آن توجه به علم است.روی کار آمدن دولت ملی یا دولت- ملت در ایران درابتدای قرن حاضر با وجود شکل استبدادی اش وشاید به دلیل قدرتی که ازاین مسیر می گرفت مجموعه ای از ساختارهای مدرن را ایجاد کرد که نقش تعیین کننده ای درشکل گیری معماری این دوره داشتند . یکی ازاین ساختارها پارادایم علمی است که براساس آن علم درشکل جدیدش کاملا از غرب گرفته شده است.دراین شیوه معماری مثل خیلی از شاخه های دیگرعلمی دردانشگاه تدریس می شود ورشته ای است تخصصی که افراد باید در فرایندی مشخص به آن وارد شده و پس از طی مبانی تئوریک ونظری براساس روش های علمی ، نتایج به آزمایش گذاشته را تعمیم دهند.درحالی که درشیوه سنتی معماربیش تر بافضای فیزیکی سروکار داشت.این شیوه آموزش با شیوه سنتی آموزش معماری تفاوت بسیاری داشت.از این رو تاثیردانشکده های معماری بر معماری ایران کاملاآشکار است. معماران فارغ التحصیل دانشگاه ها از برخی جهات نسبت به معماران دوره قبل خود تمایزاتی دارند.درواقع معمارانی که به این ترتیب تربیت می شوندبه لحاظ تجربه درسطح پائین تری ازمعماران با آموزش سنتی آن زمان هستند ،به دلیل اینکه معمار سنتی باگذاشتن از یک تجربه کاملا عملی و دراز مدت که حاصل کار با استاد معمار بود، دریافت دقیق تروروشن تر وغنی تری از شرایط تولید فیزیکی فضا داشت. همین طور حضور کاملا متداوم درجامعه سبب می شدبا مردم وساختارهای اجتماعی رابطه نزدیکی داشته باشند و بتوانند آن را در تولید فضا تاثیر دهد . در حالی که معمار جدیدی که از دانشکده فارغ التحصیل می شدتجربه کمی داشت وبه تدریج باید این کمبود را رفع می کردکه البته این تجربه اندوزی هم از آن غنا وعمقی برخوردارنبودکه درمعماری سنتی شاهد بودیم . درنتیجه بسیاری از آنها تبدیل به معماران متوسط یاضعیفی می شوندکه صرفا یک فرم وشکل فضارا تولید و باز تولیدکرده ، به تولید تجاری فضا رو می آورند که به تبع همه ارزش معماری در مقام خلاقیت فکری و هنری از بین می رود. از آنجاکه آموزش نابه جا ونابهنگام می تواندبه \"ضدآموزش\"تبدیل شود،پرداختن به بحث آموزش کمک قابل توجهی به درمان بیماری امروز معماری کشور خواهد کرد.

کلمات کلیدی