این بررسی سعی دارد به بررسی میزان زایایی وندهای اشتقاقی زبان فارسی معاصر بپردازد. یکی از ویژگیهای مهم زبان انسان زایایی است. زایایی ساختواژی به معنی میزان قابلیت استفاده ی یک وند در تولید .اژه های جدید زبان است. زایایی در بررسی های ساختواژی اهمیت فراوانی دارد، زیرا از سویی روند تغییرات زبان را نشان می دهد و معیاری برای تشخیص واژه های تصریفی و اشتقاقی است و از سوی دیگر با دانستن آن می توان واژه های محتمل و بالقوه ی زبان را شناسایی کرد و همچنین به ساخت واژه های تخصصی دست یازید. سؤالی که این پژوهش در پی یافتن پاسخی برای آن است این است که زایاترین و غیرزایاترین وندهای فارسی معاصر کدام ها هستند؟ برای پاسخ گویی به این پرسش چهار متن با موضوع سفرنامه انتخاب شد و 700 واژه محتوایی از هر متن استخراج گردید. سپس به بررسی میزان زایایی وندهای اشتقاقی در واژگان اشتقاقی این متون پرداخته شد و با بررسی آماری این نتیجه حاصل گشت که در زبان فارسی معاصر وندهای -ی (نسبت) و -ی (مصدر) و - ه بیش ترین زایایی و وندهای -مان، در- ، -سان، با-، -واده، فرا-، -ال، فر-، وا-، -وند کمترین زایایی را دارند.

کلمات کلیدی