عنوان : ( تأثیر یک دوره حرکت درمانی منتخب بر تعادل و الگوی راه رفتن در بیماران پارکینسونی )
نویسندگان: حمید رضا طاهری تربتی , اکبر پژهان , جواد طاهرزاده , محمد سید احمدی , فهیمه کیوانلو ,
دانلود فایل برای اعضای دانشگاهبر اساس تصمیم نویسنده مقاله دسترسی به متن کامل برای اعضای غیر دانشگاه ممکن نیست
چکیده
پارکینسون یک اختلال مخرب عقده های قاعده ای مغز است که مجموعه ای از عوارض مثل کندی حرکات, سختی و لرزش عضلات و اختلال در پاسخ های خود کار بدن به وضعیت و حرکات را ایجاد می کند. این بیماری، عارضه ای مزمن و پیشرونده است و بیشتر بر گروه سنی سالمندان متمرکز است. درمان فیزیکی یکی از روشهای کمک به بهبودی این بیماران است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر 10 هفته حرکت درمانی منتخب (با تأکید بر تمرینات کششی و نرمشی) بر تعادل و الگوی راه رفتن در بیماران پارکینسون بود. روش ها: بدین منظور 24 بیمار پارکینسونی با میانگین سنی4 ± 54/62 سال به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه کنترل (12 نفر) و گروه تجربی (12 نفر) تقسیم شدند. هر گروه شامل شش مرد و شش زن با شدت بیماری متوسط بودند. هر دو گروه در مدت تحقیق از داروهای یکسانی استفاده می کردند. گروه تجربی یک دوره حرکت درمانی با تأکید بر تمرینات کششی و نرمشی را انجام داده، در حالیکه گروه دیگر درکل این دوره هیچ گونه فعالیت تمرینی را انجام ندادند. آزمودنی ها پس ازتوجیه کلی در مورد چگونگی انجام کار، به مدت 10 هفته، هر هفته 4 جلسه و هر جلسه 1 ساعت در کلینیک تمرینات خود را انجام دادند. برای ارزیابی تعادل و راه رفتن، به ترتیب از (Berg Balance Scale) ، (Tinetti Balance Scale) و (Gait and Balance Scale)استفاده شد. تعادل و راه رفتن، پیش و پس از دوره حرکت درمانی اندازه گیری و مقایسه شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین میانگین نمرات راه رفتن گروه تجربی در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معنی داری مشاهده شد (000/0 p=) و مهارت راه رفتن آنها بهبود یافته بود. اما بین میانگین نمرات راه رفتن گروه کنترل در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معنی داری مشاهده نشد (820/0 p=). این مطالعات نشان داد که میانگین نمرات تعادل گروه کنترل، در پس آزمون کمتر از پیش آزمون بود (008/0 p=)که این تفاوت نشان دهنده افت تعادل آنها در پس آزمون بود. علاوه بر این بین میانگین نمرات تعادل گروه تجربی در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معنی داری مشاهده شد (000/ 0 p=) و تعادل بیماران در گروه تجربی در پس آزمون به طور قابل ملاحظه ای بهبود یافته بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق حاضر می توان گفت که تمرینات کششی و نرمشی بر تعادل و الگوی راه رفتن بیماران پارکینسونی تاثیر معنی داری دارد و به نظر می رسد این نوع تمرینات در درمان بیماران پارکینسون مؤثر بوده و مکمل درمان دارویی است. به عبارتی دیگر، اثر متقابل دارو درمانی و تمرینات مذکور می تواند به عنوان یک رژیم درمانی برای این گروه از بیماران به کار گرفته شود.
کلمات کلیدی
, بیماری پارکینسون , حرکت درمانی, تعادل, راه رفتن
@article{paperid:1026953,
author = {طاهری تربتی, حمید رضا and اکبر پژهان and جواد طاهرزاده and محمد سید احمدی and فهیمه کیوانلو},
title = {تأثیر یک دوره حرکت درمانی منتخب بر تعادل و الگوی راه رفتن در بیماران پارکینسونی},
journal = {دانشکده پزشکی اصفهان - Journal of Isfahan Medical School},
year = {2011},
volume = {29},
number = {127},
month = {November},
issn = {1735-854x},
pages = {1183--1191},
numpages = {8},
keywords = {بیماری پارکینسون ، حرکت درمانی، تعادل، راه رفتن},
}
%0 Journal Article
%T تأثیر یک دوره حرکت درمانی منتخب بر تعادل و الگوی راه رفتن در بیماران پارکینسونی
%A طاهری تربتی, حمید رضا
%A اکبر پژهان
%A جواد طاهرزاده
%A محمد سید احمدی
%A فهیمه کیوانلو
%J دانشکده پزشکی اصفهان - Journal of Isfahan Medical School
%@ 1735-854x
%D 2011
