بحث بر سر و ساز و کار کنترل حرکات انسان از دغدغه های اصلی نظریه پردازان یادگیری و کنترل حرکتی بوده است. نوع بازنمایی های حافظه و مکانیزم کنترل حرکتی در مهارت های هدف گیری که تمرینات بسیار زیادی را تجربه کرده اند، همچنین ایجاد چارچوبی جهت توضیح یافته های جدید در این زمینه، موضوع اصلی این تحقیق می باشد. به این منظور، 10 بازیکن نخبه دارت (4 مرد و 6 زن) 24-18 ساله که عضو فعلی یا سابق تیم ملی دارت هستند، حضور داشتند. هر بازیکن 504 پرتاب دارت را از 7 فاصله مختلف (30 سانتیمتر اختلاف بین فواصل) که نقطه میانی آنها نقطه استادارد دارت (37/2 متری) بود، در قالب 3 ست و 21 بلاک با هدف مثلث 20 اجرا کرد. تحلیل نهایی، اختلاف معناداری را میان عملکرد پیش بینی شده و واقعی بازیکنان ماهر دارت در فاصله استاندارد (37/2 متری سیبل) نشان داد. به نظر می‌رسد در اثر تمرینات انبوه ساختارهای اختصاصی در حافظه تشکیل می‌شود که این ساختارها تفاوتهای بسیاری با برنامه حرکتی تعمیم یافته دارند که موید دیدگاه های اختصاصی و برخلاف اصول نظریه طرحواره است. همچنین یافته های این تحقیق با برخی اصول دیدگاه سیستمهای پویا در تضاد است.

کلمات کلیدی