چکیده: زمینه و هدف: یکی از علل مرگ و ناتوانی درتمام کشورها، سکته مغزی است وشایع ترین عارضه ناشی از سکته مغزی همی پلژی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره حرکت درمانی بر تونیسیته تشدید شده عضلانی، تعادل و کیفیفت زندگی بیماران همی پلژی است. مواد و روش کار: در این پژوهش نیمه تجربی که جامعه تحقیق را بیماران همی پلژی ثانویه مبتلا به سکته مغزی شهرستان نیشابور تشکیل می داد. تعداد 24 بیمار همی پلژی با میانگین سنی 19/5+ 33/53 انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه کنترل و گره تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی پروتکل تمرینی را به مدت 4 هفته، هفته ای سه جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت انجام دادند. میزان تعادل، تونیسیته چهار سر ران و کیفیت زندگی در مرحله پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه ارزیابی شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تعادل برگ ( BBS ) Berf Balance Scale مقیاس تونیسیته تشدید شده عشلات آشورث ( MAS ) Modified Ashworth Scale پرسشنامه کیفیت زندگی بارتل ( BI ) Bartehel Index و پرسشنامه جمعیت شناختی استفاده شد. تجزیه و تحلیلها با استفاده از آزمون های تی زوجی و مستقل با نرم افزار 16 SPSS انجام گرفت. یافته ها: دو گروه در ابتدا به لحاظ تعادل، تونیسیته تشدید شده عضلانی و کیفیت زندگی یکسان بودند. میانگین تعادل و کیفیت زندگی در گروه تجربی بطور معنی داری ( 001/0 = p ) بهبود یافت و میزان تونیسیته عضله چهار سر ران نیز به طور معنی داری به میزان 50% در این گروه کاهش یافت ( 001/0 = ) بهبود یافت و میزان تونیسیته عضله چهار سر ران نیز به طور معنی داری به میزان 50% در این گروه کاهش یافت ( 001/0 = p ) در گروه کنترل تغییر معناداری در پس آزمون نسبت به پیش آزمون مشاهده نشد. نتیجه گیری : حرکت درمانی می تواند تعادل و کیفیت زندگی بیماران همی پلژی را بهبود بخشد و تونیسیته عضلانی را کاهش دهد.

کلمات کلیدی