ترک در سازه، سبب دگرگونی مشخصه های ایستایی و حرکتی آن می گردد. به سخن دیگر، سختی سازه کاهش و نرمی آن افزایش می یابد. شناسایی محل و اندازه ترک در ساز هها، وارون فرایند تحلیل م یباشد. در تحلیل سازه مشخصه های سازه در دست است و هدف یافتن پاس خ هاست. اما در تخمین خسارت، مشخصه های سازه آس یب دیده از روی پاسخ های آن به دست می آید . بیشتر روش های آسیب یابی بر پایه کمینه کردن تابع هدفی استوار شده اند که تفاوت میان پاسخ های واقعی و تحلیلی را نشان می دهد. برای آن که محل و اندازه ترک بدرستی تخمین زده شود، باید یک الگوی تحلیلی درست از جزء ترک خورده در دست باشد. در این مقاله، نخست یک جزء سه پهلو با ترک میانی معرفی می شود . سپس، راهکاری غیر مخرب برای تر ک یابی در ساز ه های مستوی، بر اساس دگرگونی بسامدهای طبیعی آن، پیشنهاد می گردد . خاطر نشان م ینماید، برای بهین ه یابی تابع خطا، از الگوریتم ژنتیک بهره جویی می ش ود و متغیرهای طراحی که همان اندازه تر ک ها هستند، در دسترس قرار م ی گیرند . برخلاف راهکارهای معمول بهین هیابی که از یک نقطه در جهت کاهش شیب پیش م یروند، الگوریتم ژنتیک جستجو را با چندین نقطه در فضای پاسخ انجام می دهد. از این رو، برای بهینه کردن تابع هدف پیچیده و غیرصریح ترک یابی موثرتر است. سرانجام، برای ارزیابی برنامه و بررسی عامل های موثر در افزایش دقت فرایند ترک یابی، آزمون های عددی انجام خواهد شد . نتایج عددی نشان می دهند که چگونگی شبکه بندی، تعداد تکرارها، شمار نقاط جستجو، طول ژن، احتمال پیوند و جهش در دقت نتایج موثراند.

کلمات کلیدی