زمینه و هدف: امروزه آموزش مهارت­های برقراری ارتباط از جمله مهارت حل تعارض، به­عنوان یکی از چندین مهارت زندگی، از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف از مقاله حاضر نیز بررسی اثربخشی روان­درمانی گروهی به شیوه شناختی و تحلیل تبادلی بر بهبود مهارت حل تعارض می­باشد. مواد و روش­کار: در این مطالعه از روش پژوهش نیمه آزمایشی پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل استفاده شد. 45 نفر از دانشجویان دانشگاه فردوسی که به کلینیک روانشناسی دانشگاه فردوسی مراجعه کرده بودند، با روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب و به شیوه تصادفی، در گروه کنترل (15 نفر) و گروه آزمایشی شناختی (15 نفر) و تحلیل­تبادلی (15 نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه حل­تعارض و روش‌­های مداخله‌ گروه­درمانی شناختی و تحلیل­تبادلی بود که به­مدت 8 جلسه‌ی دو ساعته و به­‌صورت هفته‌ای برگزار شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها در سطح توصیفی از آماره­های میانگین و انحراف استاندارد و درسطح استنباطی از روش تحلیل واریانس یک‌طرفه استفاده شد. یافته­ها: نتایج آزمون توکی نشان داد که بین نمرات پس آزمون مهارت حل­تعارض دو گروه­درمانی شناختی و تحلیل تبادلی تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (3/0= p ). اما هر دو گروه درمان تفاوت معنی‌داری را با گروه کنترل نشان دادند (001/0> p ، 01/0= p ). نتیجه­گیری: یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که هر دو روش گروه درمانی شناختی و تحلیل­تبادلی مهارت حل­تعارض را بهبود می‌بخشد. م ت ع پ ز، 1391 ; 14(1): 48-43

کلمات کلیدی