یکی از مطالعات پایه‌ای و بنیادی جهت انجام پژوهشهای سبک‌شناسی، شناخت گونه‌ها (ژانرها) و رده‌بندی آنهاست. آنچه نامه‌ها، مکتوبات،‌مکاتیب،‌منشآت یا ترسّلات نامیده شده، یکی از گونه‌های نوشتاری است که بعنوان بخشی از فرهنگ و ادبیات قوم ایرانی نیازمند مطالعات هدفمند و دامنه‌داری هستند امّا هنوز به عنوان یک گونة نوشتاری چندان مورد تحقیق و پژوهش قرار نگرفته‌اند. نامه یک رسانه ارتباطی است که بوسیلة آن فرد پیامی را به دیگری انتقال می‌دهد، برای مقاصد مختلفی مانند اطّلاع دادن، دستور دادن، ترغیب کردن،‌اطمینان دادن و ... در نامه‌ها معمولاً مخاطب فرد معیّنی است، داشتن مخاطب معیّن به اینگونة نوشتاری ویژگیهایی داده که آن را از سایر گونه‌های نثر (علمی، ادبی، تاریخی، مقامه، داستان‌نویسی و ...) متمایز کرده است. در این پژوهش، بافت بیرونی و عناصر مهمّ بافت موقعیّتی که عبارتند از: نویسنده،‌مخاطب، نوع رابطة آنها و کنش یا کارکرد نامه بعنوان مبنای توصیف و طبقه‌بندی نامه‌ها در نظر گرفته شده است.

کلمات کلیدی