در سا لهای اخیر، توانمندی میکروپرنده ها به منظور انجام عملیات شناسایی و اکتشاف در کنار هواپیماهای بدون سرنشین بسیار مشهود بوده است. انتخاب ترکیب مناسبی از سیستم پیشرانش و طراحی آیرودینامیکی، از مهمترین مراحل تعیین کننده در طراحی این وسایل پرنده می باشند. در این مقاله ایرفویل های ناکای استاندارد جهت استفاده در این نوع وسایل پرنده و به توسط الگوریتم ژنتیک بهینه شده Cl/Cd منظور یافتن مقدار ماکزیمم است. سرعت پرواز کمتر از 15 متر بر ثانیه بوده و برای پارامتربندی هندسه استفاده شده است. سپس معادلات جریان B-Spline ایرفویل از منحنی های آرام در رینولدزهای پایین توسط یک کد عددی حول ایرفویل حل شده و در پایان ضرایب برا، پسای و نسبت ضریب

کلمات کلیدی